تأثیر مولیبدن در محیط کشت b5حاوی نیترات و آمونیوم بر جنین زایی رویشی دمبرگ هویج

یکی از روش های مهم تکثیر گیاهان در مقیاس زیاد، دستکاری های ژنتیکی و تولید بذر مصنوعی، تکنیک جنین زایی رویشی است که تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند ترکیب عناصر غذایی موجود در محیط کشت قرار دارد. لذا پژوهش حاضر تأثیر مولیبدن بر میزان جنین زایی رویشی دمبرگ هویج را بررسی می کند. ابتدا قطعات دمبرگ در محیط کشت b5 تغییر یافته جهت القای جنین زایی کشت شدند. تیمارهای آزمایش شامل محیط کشت دارای نیترات تنها و b5 حاوی دو شکل نیترات و آمونیوم بود که عنصر مولیبدن با غلظت استاندارد 99/0 میلی گرم بر لیتر به دسته ای از آنها اضافه و از دسته دیگر حذف گردید. بعد از یک ماه، ریزنمونه ها به محیط ظهور جنین ها با شرایط مشابه ولی فاقد 2,4-d منتقل گردیدند. پس از گذشت 6 هفته، تعداد ریشه ها و تعداد جنین های رویشی تولید شده مشخص گردیدند. نتایج نشان داد در تیمارهای حاوی نیترات تنها بیشترین تعداد ریشه و جنین کروی تشکیل شد. این درحالیست که طبق آنالیز آماری در این تیمارها، کاربرد مولیبدن بر تعداد ریشه و جنین کروی در سطح 5 درصد معنی دار نبود. در صورتی که تشکیل بیشترین جنین کل و تکامل یافته تر مربوط به زمانی بود که هر دو شکل نیترات و آمونیوم همراه مولیبدن در محیط کشت حضور داشتند. همچنین در محیط کشت حاوی دو شکل مختلف ازت، جنین ها دارای رشد قطری در قسمت هیپوکوتیل بودند. به علاوه نتایج نشان داد که در زمان فقدان مولیبدن، ظاهراً رنگ سبز افزایش یافت که نشان دهنده تأثیر مثبت ازت احیاء نشده بر سنتز کلرفیل از طریق افزایش احتمالی سیتوکنین ها بود.